ποδοκνημικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «ποδοκνημική άρθρωση»

ανατ. η άρθρωση μεταξύ κνήμης και περόνης, με την οποία γίνονται οι κινήσεις κάμψεως-εκτάσεως τού άκρου ποδιού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πους, ποδός + κνήμη. Η λ. μαρτυρείται από το 1836 στον Δ. Α. Μαυροκορδάτο].